Δε ξέρω αν θα ξανάρθω πιά. Είδα κάτι που στο στέλνω. Το είδα κι ένιωσα να πλημμυρίζω από αηδία, τα σωθικά μου να βράζουν βλέποντας - ευτυχώς, όχι ζωντανή πιά - τα θλιβερά και μίζερα υπολείμματα μιάς μουχλιασμένης παρακμής.Ψηλά, ψηλά στα βουνά, μακριά και ψηλά στις ερημιές, ή στο σκοτάδι του Άδη αλλά, μακριά απ΄αυτά. Μη χρησιμοποιήσεις ξανά τη λέξη "ρεμπέτικο". Λέγε τα "τραγούδια του θώρακα", όπως ξέρω ότι σ΄αρέσει. Αντικατάστησε τη λέξη όπου την έχεις γράψει, α θέλεις να με ξαναδείς.Δες τι είδα και θα με καταλάβεις...
η Μαρίκα σου, η Μπρουσαλιά
http://www.youtube.com/watch?v=UaR1vKSV-dI
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment